Çığlıklar yükseliyor “Anne kurtar beni!” diye…
Şehrin merkezinde, hemen her sokakta her parkta mafya gibi çeteleşen, gruplar halinde gezen başıboş köpeklerin son kurbanının yardım çığlığı bu.
Henüz yedi yaşına yeni girmiş küçük çocuk okuldan evine dönüyor. Başıboş köpek çetesi okuldan dönen yavrucağın etrafını sarmış. Korku, panik içindeki yavrucak hem feryat ediyor hem de içine düştüğü bu kıskaçtan kurtulmak için bir o yana bir bu yana hamle yapıyor.
“Bu canlar, çok akıllı. Cicişler çok sevimli” diyen lobinin “akıllı canları” yavrucağın etrafını akıllıca çeviriyor. Adeta bir dairenin içine hapsediyorlar. Çocuğun, çemberin dışına çıkma hamlelerini boşa çıkarıyorlar.
Gerçekten de çok akıllılar!
Saniyeler içinde çemberi daraltıp yavrucağa dişlerini ve pençelerini geçirmeye başlıyorlar. “Çocuğunuza köpekten kaçmayı değil ağaç olmayı öğretin” diyen çok bilmiş koronun görmek ve anlamak istemediği can yakıcı olay anının tarifi imkansız.
Sözde köpek sever lobinin “Cicişlerin kuyruklarını sallamaları dostluk işareti” dedikleri başıboş köpekler, kuyruklarını sallayarak Arş-ı âlâyı titreten çığlıklar arasında yavrucağı parçalamak için adeta birbirleri ile yarışıyorlar.
İnsan evlatları, yetişip sadece uzuvları değil korkudan minik yüreği parçalanmış yavruyu zor bela bu itlerin dişleri ve pençeleri arasından alıveriyorlar.
“Oh! Kurtuldu yavrucak” dediğinizi duyar gibiyim.
Keşke her şey kurtarılınca bitmiş olabilse.
Ama bitmiş değil!
Asıl dram bundan sonra başlıyor.
Kolunda, baldırında ve hatta yüzünde diş ve pençe izleri bulunan yavrucak iyileşir ve iyileşiyor elbette. Peki ya ruhundaki diş izleri?
Yaşananlardan sonra okul yolunda güle oynaya mı yoksa her an arkasından saldıracak bir başıboş köpek kaygısı içinde mi yürür?
Saldırıya uğradığı yere her geldiğinde ne hisseder acaba?
Nasıl titrer kim bilir küçücük yüreği?
Aynaya her baktığında yüzündeki derin çizgileri her gördüğünde yaşadığı korkunç anları her defasında yeniden yaşamaz mı?
Daha güzel görünmek için her gün yüzüne tonlarca boya süren başıboş köpek sever lobinin mensubu, aynanın önünde bu yavrucağın hissettiklerini anlayabilir mi?
Bacağında gördüğü korkunç izler yüzünden şarkı söyleyerek duş alabilir mi?
Gece anne babasına sarılıp uyurken köpeklerin saldırdığı anı tekrar tekrar yaşayıp çığlıklar içinde kaç kez uyanır acaba?
Evlatlarının ruhundaki diş izlerini silemeyen anne ve babanın çaresizliğini düşünün!
Evet, insanların canı yanıyor. Ortada her geçen gün büyüyen bir sorun var. İnsanlar hayatını kaybediyor. Sakat kalıyor. Travmalar yaşanıyor. Bu nedenle olan bitene sessiz kalamam. 'Bana ne?' diyemem/demiyorum.
Türkiye'de 'BAŞIBOŞ KÖPEK SORUNU' var!
Hiç bir canlının düşmanı değilim elbette. Köpek düşmanı ise hiç değilim. Bu yazıdan ötürü başıboş köpek ve mama lobisinin ne diyeceği de umrumda değil. Onların şerrinden korkup çözüm üretmeyen ve görevini yapmayanlar yukarıdaki korkunç tablonun sorumlusudurlar. Onlara bu sorumluluklarını hatırlatmak görevim.
Sokaklar, parklar, hastane ve okul bahçeleri insanlar içindir. Bu alanlarda başıboş sahipsiz köpekler olmamalı. Çözüm belli! Sahipsiz köpekler yaşam alanlarımızın dışına çıkarılmalı. Yetkililer mama lobisinden, başıboş köpek lobisinden korkmamalı. Az biraz insanlık ve cesaret ile yeni trajedilerin önüne kolaylıkla geçilebilir.
Az biraz cesaret ve dahi insanlık…