Hayvan deyip geçtiğimiz, türlerini hakaret olarak kullandığımız canlı varlıklar ekolojik sistemin yani doğanın parçalarıdır. Her tür canlıya ihtiyaç vardır dünyamızda. Hayvanlar ise işgal ettiğimiz yerlerinin peşinde kendi doğal gereksinimlerinin izinde kendilerine yer edinmeye çalışmaktadırlar.
Ebeveynler yani anneler ve babalar çocuklarına hayvan sevgisini ve canlıların yaşamına saygıyı genelde öğretmediklerinden, hayvanları birer oyuncakmışçasına araç ettiklerinden yaşam alanları işgal edilen ve ihtiyaçlarından mahrum bırakılan hayvanlar saldırıya geçebilmektedirler.
Çocukluk çağında bazı çocuklarda hayvanlara zarar verme yönelimi oluşmakta ve bu çocuklar zaman içerisinde bu eğilimden kurtulmakta bazıları ise hayvanlardan insanlara da zarar verme eğilimine ulaşmaktadırlar.
Hapis cezası gibi bir ceza olmadığından hayvanlara karşı her tür şiddeti uygulayan insanlar yarın içlerindeki şiddet eğilimini insanlara da mutlaka aktaracaklardır.
Şiddet dürtüsü hepimizin içinde var olan bir haldir. Önemli olan dış dünyaya yansıtıp yansıtmadığımızdır.
Biz insanlar nasıl ki meşru müdafaa ya da ağır tahrik altında suç işliyorsak hayvanların saldırıya geçme hali de bundandır.
Sokaktaki hayvanlar sokak hayvanları değildir. Hepimizindir. Onların tek “sahibi” yoktur. Kamuya aittir. Eğer biz onları sanki sokağa aitmiş ve “sahibi” yokmuş gibi başıboş görürsek baştan yanlış bir mantıkla ilerlemiş oluruz.
Çoğumuz Allah’a inanıyoruz. Bir tanrı varlığına inancımız var. Hayvanların varoluşunun biz insanların varoluşu gibi belli bir sistemsel nedeni var. Biz gerek inançtan gerek doğa dengesi olarak hayvanların yaşam alanı ve ihtiyaçlarını giderme hakkına onları yok etmek yerine onlara sahip çıkarak saygı duymalıyız.
Hayvanlar hizmet eder insanlara. Sevgisiyle ise insanlığa. Koşulsuz sevgiyi hayvanlardan özellikle sokaktaki hayvanlardan öğrenebilirsiniz. Hep arzu ettiğimiz ve hayalini kurduğumuz o koşulsuz sevgi hayvanlarda var.
Yunus Emre demiştir ki: “Yaratılanı Sev Yaradan’dan ötürü” hiç değilse. Mevlana ise “Ne olursan ol gel, kim olursan ol gel, yine gel” demiştir.
Hayvanlarla insanlar birleşmelidir. Canlılar olmalıdır. İnsan hayvan ayırımı yapılmamalıdır.
Eğer manzarayı görmek istiyorsak o zaman tüm canlıların yapbozun birer parçası olduğunu bilip birbirlerini tamamladıklarına emin olmalıyız.
Hayvansız hava sahasına değil hayvanlı insan alanına hizmet etmeliyiz.
Biz insanlar biraz da hayvanlara hizmet edelim. Ne dersiniz?!!!